Elmo kocha rybke i kredkę też...

Na dworze brzydko, szaro i ponuro... Dlaczego lato mija tak prędko a jesień i zima ciągną się i ciągną? Krótkie, zimne dni, słonko nie budzi swoimi ciepłymi promieniami... Jak ja tego nie lubię... Zaraz wpadam w podły nastrój, nic mi się nie chce... No cóż...byle do wiosny!
Dla przeciwstawienia się tej paskudnej aurze coś radosnego.
Kiedy zobaczyłam na blogu by_giraffe Elmo od razu pomyślałam o wielkiej miłośniczce tego czerwonego potwora, mojej córci.
Jak to u mnie, nie od razu się za niego zabrałam. Kiedy w końcu znalazłam czas wygrzebałam czerwoną włóczkę i zaczęłam dziergać. Zrobiłam główkę i przy nosku zaczęły się schody... Ciągle wydawał mi się nieodpowiedniego kształtu i wielkość mi nie pasowała. Robiłam, przymierzałam, wyrzucałam i zabierałam się za następny. Zmieniałam włóczki, ilość oczek... Zrobiłam ich chyba z siedem. To samo było z oczkami. Wciąż były albo za małe albo za duże. Potrwało zanim byłam w miarę zadowolona z nosa i oczu i mogłam przyszyć je do twarzy.
Potem powstały kolejne części ciała. W końcu wszystko pozszywałam. Spojrzałam na mojego tworka i pomyślałam "nie, bez kudełków to jakoś nie tak..." I zaczęłam przeplatać kawałki włóczki przez oczka robótki. Zajęło mi to mnóstwo czasu. Potem te kudły wyczesałam i przycinałam... przycinałam... Gotowy Elmo ma 20cm i wygląda tak

i zbliżenie :)

Radość mojej córki, kiedy dostała gotową maskotkę, wynagrodziła mi każdy dzień, każdą minutę jaką jej poświęciłam.

Pozdrawiam Was cieplutko w to brzydkie, jesienne popołudnie i BARDZO dziękuję ,że jesteście, zaglądacie i komentujecie moje prace.